The Claws troepgrot

"is goed"zei hij.
Hij liep achter haar aan.

Yani liep samen met Milo de troepgrot weer in, en sleepte haar gazelle mee de verhoging op.
Ze begon er gulzig van te eten.

Milo de het zelfde.
Hij sleepte zijn antilope.
Naar zijn plekje en at het gulzig op.

Damita keek voorzichtig om de hoek van de grot.
Ze gunde Yani heus wel wat respect, en dat zou ze maar gaan tonen.
Alhoewel ze het nog steeds onredelijk vond.
Met een zucht liep ze naar Yani toe en boog haar hoofd een beetje.
'Respect..' zei ze droog.

Yani keek naar Damita.
'Goed meisje, héél goed.' Grinnikte ze droog.

'Meisje...pff..' grauwde Damita zacht.
Ze keek naar Yani.

Yani grinnikte.
Ze sprong behendig via de zijkant van de verhoging naar beneden.
En ging voor Damita zitten.

Damita keek Yani aan.
'Was dat alles wat je van me wilde...' zei ze.
'Alleen een beetje respect..?'
'Daarvoor hoef je nog geen schuimbekkend ding op me af te sturen om dat te zeggen.'

'Schuimbekkend? Lekker verhaaltjes aan het verzinnen meid.' Gromde Yani zacht.
'En já, dat was alles wat ik van je wilde.' Vervolgde Yani, de opmerking van Damita had haar hele humeur weer verpest.
Yani liep zonder op antwoord te wachten de grot uit.
Ze had hier even geen zin meer in.

Milo liep achter haar aan.
Hij wou niet alleen bij damita zijn.

Damita keek ze na.
Ze zuchtte en liep zelf ook de grot uit.

Yani kwam aan bij de grot.
Ze sprong omhoog, de verhoging op.
De gazelle lag er nog.
Half opgegeten.
Ze begon er weer van te eten.

Damita kwam vlak na Yani de grot in.
Ze snoof de geur op van de gazelle.
Maar ze wilde niet toegeven dat ze nog niet gegeten had dus ging ze rustig liggen.

Milo liep naar zijn plaatsje onder de verhoging.
Zijn antiloop lag er nog.
"Damita moet je wat hebben"zei hij tegen zijn zin.

'Nee hoor.' zei ze.
Als iemand het op zo'n toon zei dan hoefde het van haar al niet meer.
Ze legde haar kop op haar poten en staarde voor zich uit.

Hij at voort.
Soms al hij ba-ij yani was voelde hij zich raar.
Hij keek even rond.

'Ik ga even iets doen.. Misschien even naar de tweevoeters.. Die zijn grappig..' Begon Yani gapend.

Damita keek op.
Tweevoeters, daar had ze er al eens een paar van vermoord.
'En ga je dan ook grappige dingen met ze doen? Dan wil ik mee!' zei Damita.
Een beetje enthousiast stond ze op.

"ik heb een geschiendenis met ze dus ik wil mee"zei hij

'Ik ga dus ook mee. Laten we naar de hutten gaan, daar zijn ze nu waarschijnlijk. Op de plantages zijn ze 's avonds nooit meer.' Zei Yani slim.
Ze liep de grot uit.

Damita ging mee.
Ze wilde weer eens actief bezig zijn, vooral met haar klauwen en kaken.

Milo snelde de grot uit

(Sorry, voor mijn late reactie)

Saar zat nog steeds in de grot.
Ze ging liggen.
Die Damita mag ik echt niet.. dacht ze in zich zelf.
Ze keek naar de rest die de grot uit liep.

Yani kwam de troepgrot binnengelopen.
Ondanks dat zij ongeschonden uit het gevecht was gekomen, was ze toch kwaad.
Grommend ging ze de verhoging op.
'Dat kind gaat wat beleven, met d'r zielige verhaaltjes.' Mompelde ze pissig.

Saar keek naar Yani die de grot in kwam.
Snel ging ze rechtop zitten.
Saar keek Yani nieuwsgierig aan.
'Wat is d'r nu weer gebeurt?' vroeg Saar.