The Claws troepgrot

"Mij goed "zei hij duister.Hij liep naar het vlees en begon te eten

(Yani dat klinkt vaag, maar ik snap wat je bedoeld)

Ze stopte met eten en keek Milo aan. Toen richtte ze zich weer op het eten.
Eigenlijk zat ze vol. Ze stopte met eten en ging toen liggen.
Ze had zin in Actie.
Die Damita krijg ik wel... dacht ze in zichzelf

"Wat zullen we gaan doen"zei hij.
Toen hij klaar was.

'Geen idee..' Mompelde Yani en ze ging rustig liggen.
Al gauw stond ze weer op.
Op zoek naar een eigen plekje in de grot.
Ze kwam aan bij een verhoging.
Niet een klein beetje ook, je kon er alleen via de zijnkant op, anders was het te hoog.
Katten kunnen hoog springen, maar niet zó hoog.
Yani ging tevreden liggen, haar nieuwe plekje, zo voelde ze zich een echte leider.
Hier mocht alleen haar familie bij, als ze die ooit zou krijgen.
Via de stenen aan de zijkant sprong ze weer naar beneden, en sleepte een stuk vlees mee, naar haar verhoging.
'Gaan jullie zelf maar even wat doen.. Ik blijf even hier denk ik.' Mompelde Yani waarna ze een grote hap nam.

"ga je mee saar"zei milo.
Hij buigde even voor Yani om zijn respect te tonen.

Yani knikte.
Ze had een goede keus gemaakt, ze mocht Milo wel.
'Ik ga wel mee..' Zei ze grijnzend.
Ook wenkte ze Saar.
'Jij komt toch ook mee?' Vroeg ze terwijl ze haar aankeek.
Milo toonde respect, en dat was precies wat ze zocht in een Claw.
Een respectvolle, sterke, slimme en slechte kat.

"i goed maar naar waar"zei hij.
Hij keek even naar saar en yani.
Hij wachte op een antwoord.

'Verzin jij maar wat..' Zei Yani droogjes.
Ze keek weer naar Saar.
'Die is stil.'

"Ik heb zin om te moorden"zei hij.
Hij keek even schuw rond.

Damita twijfelde even of ze wel in de grot zou lopen.
Maar toch stapte ze richting Yani en de anderen.
Ze wilde hun reactie wel zien.
'Ik wil graag weten waarom jullie vinden dat ik de jacht heb verstoord...' zei ze en keek recht in Yani's ogen.

'Jij hebt lef! Zomaar mijn troepgrot binnen te vallen!' Zei Yani terwijl ze met glimmende ogen naar Damita keek.
'Milo, zou jij mevrouw even haar plek kunnen wijzen?' Vroeg Yani droogjes terwijl ze ging zitten.
Een mooie eerste test voor Milo.

'Ik heb wel vaker gehoord dat ik lef heb..' zei Damita droog.
'Maar ik heb nu nog geen antwoord op mijn vraag.'

Omdat Milo niets deed besloot Yani er zelf op af te gaan.
Ze was chagerijnig en had geen zin in domme vragen.
Behendig duwde ze Damita om.
'Luister meid, ik heb hier dus geen zin in.' Siste ze.
Ze stond met haar voorpoten langs Damita's kop, leunend op de voorkant van haar schouders. (Kweet niet hoe ik het anders kan omschrijven)
'Ik weet niet wat je wilt, maar vraag het dan gewoon, misschien kom je er dan nog levend vanaf.' Vervolgde ze droog.
Ze liet Damita gaan, en ging weer op haar verhoging staan.
Wachtend tot Damita weg zou gaan.

'Nou, dan zal ik mijn vraag maar herhalen..' zei ze terwijl ze Yani brutaal aankeek.
'Waarom heb ik het gevoel dat julie me wat willen aandoen omdat ik toevallig ook daar aan het jagen was?'
Damita was niet van plan weg te gaan voor haar vraag beantwoord was.
Dat Yani haar net had bedreigd boeide haar niet zo, want dat deed ze zelf ook zo vaak.

'Jij wil echt graag dood hè?' Vroeg Yani zacht.
Hier had ze toch zo'n hekel aan, brutale katten.
Langzaam stapte ze van de verhoging af.
'Jij weet echt niet tegen wie jij het hebt hè?' Zei ze.
'Waarom je dat gevoel hebt? Omdat wij de Claws zijn, we zíjn slecht! Je hebt geluk dat je nu nog leeft..' Mompelde Yani pissig.
'Normale katten, tonen respect en overleven het vaak niet eens. Alleen mijn Claws zijn veilig.' Siste ze.

(Als je nog bij de Claws wil zul je toch wel meer respect moeten tonen, anders is het niet RL meer, want dan laat ik bijv. mijn ergste vijand in de troep snappie?)

(Snap ik, maar jij doet ook respectloos, want ze heeft al 2x moeten vragen net, maar ze doet haar best)

Damita keek naar Yani.
Ze herkende veel van haar in zich.
'Nou, ik zal je maar met rust laten, anders ontplof je zo nog, denk ik.' zei ze.
Ze draaide zich om.
Er waren veel overeenkomsten.
'Dag...' zei ze droog.

(sorry moest ff weg)
Milo wou nog aanvallen maar ze was al weg.
"Het spijt me"zei hij

(Yani is nu eenmaal zo, daardoor is ze ook troepleidster geworden, door respect op te eisen. Niet door voor iedereen respect te hebben )

'Laat maar..' Bromde Yani boos.
Dit was ze absoluut niet gewend.
Terwijl niet iedereen respect geven aan de andere kant een goede eigenschap was van Damita.
'Hoe heet jij eigenlijk?' Vroeg Yani aan Milo.
'Whatever, ik wil dat je die cheeta van net leert respect te hebben, en haar een beetje opleid, zodat ze misschien een Claw kan worden. Als dit goed gaat denk ik dat je al bijna aan het einde van je proeftijd zit.' Zei Yani gemeen glimlachend.
Maar of dit een goede oplossing was..

"Ik doe het en mijn naam is Milo"zei hij.
Hij liep achter damita aan.

(Zonder respect vind ik dat ze niet een goede troepleidster is, maar ja, we laten het achterwege)

Damita was nog niet zo ver weg van de grot, zodat ze hoorde wat Yani zei.
Respect tonen voor haar, terwijl ze zelf geen greintje respect toonde..
En ze hoefde dat niet te leren, en zeker niet van iemand die zelf nog leerling was bij Yani.
En waarom wilde Yani haar zo graag bij The Claws?

'Bedankt!' Zei Yani vriendelijker dan normaal.
Ze ging liggen op de verhoging.
Koud..
Ijskoud.
Misschien kon zij beter even kijken hoe het Milo zou afgaan.
Ze liep stilletjes, zodat hij haar niet kon horen, achter hem aan.

Milo kwam aanlopen met yani.
"En"zei hij toen hij de grot in liep.

'Ik heb het hele gesprek gevolgd, misschien moet je volgende keer wat kalmer blijven.. Voor de rest heb je het wel goed gedaan.' Mompelde ze.
Ze sprong behendig langs de zijkant omhoog, de verhoging op.

Hij knikte.
Hij liep zelf naar een plek .
Onder een erhoging.
Daar ging hij liggen.

Eigenlijk wist Yani, dat als Damita gewoon respect toonde, dat ze haar dan echt in haar troep wilde hebben.
Dat ging ze haar natuurlijk niet duidelijk maken.
'Kom, dan gaan we kijken of er bij de waterpoel nog wat te halen valt.' Zei Yani lekkerbekkend.