Op jacht..

Yani liep met Saar achter zich aan richting de waterpoel.
Ze bleef achter een struik zitten.
'Ssst.'
Ze gluurde naar een groepje antilopes.
'Jammie.. Jammie' Zei ze traag.

Saar had Yani gevolgt en deed wat ze zei.

'Zie je die daar?' Vroeg Yani, ze gaf een kort knikje om aan te geven welke ze bedoelde.
'Die is zwak, en gewond, en aangezien hij wel gewoon volgroeid is, word dat ons slachtoffer.' Zei ze slim, ze was van plan alle troepleden levende moordmachines te maken, die alleen naar haar luisterde.
'Nu moeten we een plekje uit de wind vinden, waar ze ons niet kunnen ruiken.' Zei ze snel, en ze ging stak haar kop een beetje omhoog.
'Daar!' Vervolgde ze en ze ging naar de aangewezen plek.

Damita liep ook vlakbij de dieren.
Zonder geluid te maken kwam ze steeds dicherbij.
Opeens zag ze verderop anderen.
Haar maag rommelde, maar ze negeerde het.

Milo kwam aanlopen.
Hij zag de cheeta's en liep op hun af.

Saar volgde Yani.
Ze praatte zo min mogelijk. Dan was de kans klein dat de slachtoffers hun hoorden.
Saar wachte op een teken om aan te vallen. Ze stond klaar.
Nu nog het teken.. dacht saar.
Ze keek Yani aan.

Ze rook Damita.
Ze keek om haar heen en zag Damita
Die is ook slim... dacht Saar.
Straks zou de jacht mislukken door dat beest dacht Saar.
'Yani?' zei Saar zacht.
Ze wees naar Damita.

Hij hield even afstand van hun.
Hij zou wachten tot ze klaar zijn.

Damita zag dat ze gezien was en kwam kalm aanlopen.
Die andere cheeta's waren ook op jacht, dat wist ze zeker.
Zeg maar dag tegen die lekkere antilopes en zo... dacht ze.

'We proberen er 2 te pakken oké?' Vroeg Yani die Damita negeerde.
'We gaan.. NU!' Zei ze zacht.
Ze sloop steeds sneller naar voren, totdat de antilopes wegrenden.
Zo snel mogelijk achtervolgde ze met maarliefst 70 km per uur.

Saar zag Milo verstopt, maar deed net alsof ze hem niet zag.
Toen zag ze Damita op hun af lopen.
Dag, dag jacht... dacht Saar.

Damita keek naar de cheeta die achter een beest aanzat.
Toen keek ze naar Saar.
En daarna naar Milo.
Ze bekeek ze alletwee even en zei daarna: 'Rustig maar hoor, ik jaag wel ergens anders...'

Milo keek naar hun en draaide zich om.
Hij sprong op een rots en wachte af.

Ze zag de dieren weg rennen.
Ze hadden hun opgemerkt.
'Ja, en wij nu ook' zei Saar pissig.
Daar ging hun voer...

Milo bekeek hun raar.
Hij wist antiloppen staan in kuddes.

Damita keerde zich om en liep weg.
Je zag haar schouderbladen duidelijk op en neer gaan.
Ze was erg uitgehongerd.

Yani had als enige een antilope gevangen.
'Mooi, hadden ze hier maar niet moeten komen.' Dacht ze bij zichzelf.
Ze beet het dier dood en sleepte het mee naar Saar.
Toen wendde ze zich tot Milo en Damita.
'Wie zijn jullie? Om onze jacht te verstoren?' Vroeg ze droog terwijl ze zich groot maakte.

"Ik verstoorde niets ik bleef wachten tot jullie klaar waren"zei hij

Damita had het gehoord en kwam terug.
'Pardon? Verstoren? Ik was hier tegelijkertijd met jullie en ik ging al weg hoor!' beet ze Yani toe.

Yani liep langzaam om Damita heen.
'Je leidde Saar af, anders hadden we nu genoeg te eten..' Siste ze zacht.
Damita had het postuur van een Claw, maar dat ging ze haar niet zeggen.

"Ik weet een plek waar veel antilopen staan"zei hij.
En dat was waar.

'Oh nou sorry hoor mevrouw...' zei Damita.
'Ik wist niet dat madame Saar zo snel afgeleid was.'
Ze keek haar aan.

Saar keek naar Milo.
Ze liep naar hem toe.
'Waar dan?' vroeg ze aan Milo.
Ze keek even naar Yani, maar zei niets tegen haar.

"Een plek op de savanne"zei hij.
Hij keek naar het groepje daar was zeker genoeg voor.

'Ik weet een plek waar veel gazellen, antilopen, Thomsongazellen, springbokken, impalas, en ook hazen en vogels zijn, en dat is hier, als het weer rustig is!' Siste Yani droog.
Later op de dag zou ze nog wel een keer gaan jagen.
Ze wenkte Saar, en sleepte de antilope mee, richting haar troepgrot.
'Jullie weten niet tegen wie je een grote mond hebt gehad, en volgende keer kom je er niet zo makkelijk vanaf.' Zei Yani zacht en grommend.

"Ik heb je niets misdaan"zei milo wat kwader.
Hij liep weg.