Trainen, en testen.

Yani kwam aangelopen op een geschikte plek, het stille moeras. Er hing een dikke laag mist, en het zag er gevaarlijk uit. De perfecte plek dus. 'Okay Claws! Opschieten en hierkomen!' Was door het hele woud te horen. 'Ik leg het jullie maar een keer uit, en vergeet je wat, dan heb je pech en zak je terug naar de vorige rang!' Zei ze luid. Ze ging zitten en wachtte de andere Claws op.

{Alleen Claws, en wannabe's}

Aidan kwam rustig aangelopen, er was nu alleen nog maar een schim van hem te zien, maar hij stapte stevig door, en al gauw was te zien dat hij het was. Hij ging naast Yani zitten en keek haar aan. 'Wat eerst?' Vroeg hij rustig, terwijl hij wachtte op de rest.

Layla liep snel naar Yani. Ze wilde niet als een loser worden gezien. 'Oké, wat gaan we eigenlijk doen?' Layla wilde dat iedereen snel kwam, want ze wilde hier weer zo snel mogelijk weg.

Yani glimlachte naar Layla. 'Jullie gaan zo een test doen. Maar eerst wacht ik even op de anderen.' Grijnsde ze droogjes. Toen knikte ze naar Aidan, als begroeting.

Damita keek schuw naar Yani verderop. Ze zette nog een klein stapje en zag voorbij een boom dat Layla er ook was, en een voor haar onbekende andere cheeta. Ze sloop wat dichterbij en hield zich laag. Net zoals ze Layla had geleerd: staart laag houden, kop iets omhoog en lichaam tegen de grond. Haar pels bewoog bij haar schouderbladen. Ze was nu al wat dichterbij en kwam bij de plek waar ze zaten uit. Ze ging zitten met haar kop op de grond gericht, want ze wist bijna zeker dat Yani haar niet meer moest. 'ik wil me graag nog eens bewijzen, en respect tonen aan de troepleidster van The Claws... ik had me niet zo moeten gedragen.' Het laatste zei ze zachter. Nu kreeg ze vast een uitbrander.

Yani keek onder de indruk naar Damita. 'Goedzo meis, zo heeft mijn plannetje goed gewerkt..' Grinnikte ze, Damita wist nu vast niet waar Yani het over had. 'Ik wist dat jij helemaal niet weg wilde bij de Claws, en ik wist ook dat ik, en de rest, je ook eigenlijk niet weg wilden bij de Claws, dus ik bedacht een plannetje om je respect te laten tonen, maar laat het een les voor je zijn hè!' Zei Yani met een knipoog. 'Je bent dus weer in Learning 1e Fase.' Vervolgde ze, deze training was niet alleen een training, maar katten konden ook een hogere rang verdienen, als ze het heel goed deden, Yani moest dus goed op gaan letten.

Damita keek Yani aan en glimlachte flauwtjes. 'Ik had er inderdaad nooit uit willen gaan.' zei ze. Ze ging in een actieve houding staan en wachtte af wat ze zouden gaan doen. In ieder geval een training, maar wat en hoe was nog een raadsel. Hopelijk had Yani iets uitgekozen wat niet te makkelijk was, ze had energie te veel. Als Yani kon zien dat ze echt een Claw was, zou dat mooi zijn.

Aidan glimlachte naar het jongere vrouwtje, en keek toen naar Yani. 'Je bent zo.. Goed..' Mompelde hij vol bewondering. Zelf had hij zoiets niet gekund, en zeker niet geheim kunnen houden. Toen keek hij ook naar Yani. 'Laten we starten!' Zei hij enthousiast.

'Goed idee!' Riep Yani grijnzend uit. 'Luisterde allemaal goed. Jullie gaan jezelf door de modder, en het drijfzand naar de overkant brengen. Dat is dat kleine groene eilandje daar, en dan weer terug naar mij. En degene die als eerst terug is, vecht tegen mij. Na dat gevecht gaan de andere, degene die niet tegen mij gevochten hebben gaan weer door de modder, en de drijfzand. En dan weer terug, tot iedereen een keer tegen mij gevochten heeft. Dan kan ik zien wie het snelst is, en het sterkst, wat betreft het moerasgebied.' Zei Yani luid. Ze keek om zich heen. naar de Claws, of ze het begrepen hadden.

Aidan knikte, en ging klaarstaan. 'Dat gaat vast lukken..' Zei hij grijnzend. Hij glimlachte van Damita naar Layla, en knikte toen nog eens naar Yani.

Damita knikte. Ze ging haar best doen, alles om weer in The Claws terug te komen. Ze ging klaarstaan en keek naar de modder. Ze kon zich vaag nog herinneren dat ze vroeger ook door de modder moest, en toen bleef vastzitten. Toen was ze nog een kleintje. Ze slikte even. Maar toen realiseerde ze zich dat ze niet klein meer was, en ze ging het gewoon halen. Ze zette een poot in de modder en wachtte af tot Yani het sein gaf om te starten.

2 Grote gele ogen verschenen achter Damita's rug, Kali kwam tevoorschijn. 'Yani?' Vroeg hij aan Yani terwijl hij een respectvolle knik gaf, naar haar toe. 'Ik wil graag meedoen..' Vroeg hij, hij klonk kil, terwijl hij juist probeerde dat níet te doen. Hij kuchte eventjes, niet om de aandacht te trekken, maar om zichzelf te verbeteren.

Yani fronste even. Als hij een slechte Claw was kon hij zichzelf toch alleen maar voor gek zetten. En anders hadden ze er een nieuwe bij. 'Goed joh. We zullen zien..' Er verscheen een grijns op haar snuit. 'Klaar?' Vroeg ze nog eens. Ze wachtte dit keer niet op antwoord en telde af. '3.. 2.. 1.. Gaan!' Riep ze. Ze ging zelf zitten, en wachte tot een van de katten ging.

Damita liep langzaam de modder in. Als ze had gesprongen kwam je niet goed meer boven, dat had ze wel van vroeger geleerd. Met haar poten zette ze kracht en duwde zich in de modder voort. Het was moeizaam, maar het lukte haar wel. Ze had nog maar een klein stukje te gaan. Na een halve minuut zette ze haar voorpoten uit de drab op de vaste grond. Ze schudde zich een beetje uit. De modder ging zo drogen, en dan zou het zwaarder worden. Ze liep naar het drijfzand en keek naar de harde delen erop. Daar moest ze niet op gaan staan, want anders zou ze er meteen doorheen zakken. Voorzichtig stapte ze erin. Haar poten gleden een beetje weg, maar ze hield zich staande en met een verbeten gezicht ging ze verder.

Kali nam een aanloop, en belande een eind verderop in de modder, zo'n sprong, altijd handig. De modder bleef aan zijn poten plakken, maar hij liep door. Hij was er nu al bijna. Hij zette ook door, en al gauw kwam hij bij een stukje vasteland aan. Er lag een plasje regenwater, en hij ging erin staan met zijn poten, het was dieper dan hij dacht, en al de modder viel er bijna meteen af. Alsof het masker erafgehaald was. Toen sprong hij over een stukje drijfzand, heen, en kwam in een ander stuk drijfzand terecht. Terwijl hij ook hier tegen het zand vocht, werd het zwaarder en zwaarder. Een luide grom ontsnapte uit zijn keel, terwijl hij Damita inhaalde. Hij zakte een stukje weg, maar trok zijn poten meteen weer omhoog. Eindelijk, hij was bij het eilandje. Hij klom er gauw op, en veegde zijn poten af. Toen ging hij op de terugweg naar Yani, langs de drogere kant.

Yani keek verbaast naar Kali, die deed het erg goed, voor zo'n nieuwelingetje. Ze ging alvast klaarstaan, hij naderde wel erg snel nu. Ze rekte zich gauw uit, en schudde haar vacht. Haar nagels stonden uit, en haar pupillen werden groot. Klaar voor een gevecht stond ze daar. Er kwam een sissend geluidje uit haar bek, nou, niet sissend, eerder blazend. Ze stond helemaal klaar, en wachte op haar slachtoffer.

Damita was uit het drijfzand gekomen en liep stevig door. Ze was nu net achter Kali. De opedroogde modder en zand waren zwaar. Ze was bij het eilandje aangekomen en ging zo snel mogelijk terug naar Yani. Ze veegde al lopend de smurrie van zich af waardoor ze zich beter kon bewegen. Ze spurtte voorbij Kali. Yes, ze was hem voorbij. Ze kwam aan bij Yani. Gehaald. Met een klein spoor van trots in haar ogen stond Damita voor haar vroegere troepleidster.

Kali gaf niet op en sprintte erachteraan, maar toen hij aankwam was hij blijkbaar al te laat. Damn.. Schoot het door zijn hoofd. Hij ging zitten en keek naar het gevecht wat komen zou. Het gevecht was natuurlijk niet tot de dood. Dat zou ook onlogisch zijn, Yani zou dan de hele troep uitmoorden. Hij was benieuwd hoelang het zou duren.

Yani keek grijnzend naar Damita. Ze had niet anders verwacht. Ze beukte zich tegen haar een, en sloeg haar met haar klauw tegen haar kop. Zo, nu zag Damita lekker alles dubbel. Grinnikend om die gedachte ging ze boven haar staan, en ze keek op haar neer. Damita's poten waren stevig op de grond gedrukt, en ze kon dus eigenlijk niets doen. Yani grijnsde terwijl ze op haar neerkeek.

Damita kreeg een valse blik en hapte naar Yani's gezicht. Het was wel moeilijk, want ze was een beetje duizelig van de klap tegen haar hoofd. Ze zette haar tanden in Yani's oor, die ze te pakken kreeg door haar hoofd zo hoog mogelijk uit te rekken. Ze trok hard haar poten weg waardoor Yani een beetje viel. Ze sprong overeind, en had het oor van Yani met rust gelaten. Ze gromde en viel aan. Ze gaf haar een mep en boorde haar nagels in de borstkas.

Yani gooide, met wat moeite, Damita weg, tegen een scheve boom aan. Toen beet ze in haar nek, maar ze liet algauw los, ze was even vergeten dat het niet tot de dood ging, en als ze nu had doorgebeten, was Damita's einde nabij geweest. Ze ging zitten en keek Damita aan. 'Het was misschien een heel kort gevecht, maar in het echt had ik je nu al vermoord kunnen hebben, je nek moet niet kwetsbaar zijn. Wij katachtige hebben vlijscherpen tanden en nagels, die vrijwel overal doorheen boren. Laat dit een tip voor iedereen zijn!' Zei Yani glimlachend. 'Damita, jij bent klaar, en gaat hier bij mij zitten, Layla, Aidan, en Nieuweling, wat is je naam eigenlijk? Naja, jullie drie gaan nog een keer.' Zei Yani kort, terwijl ze weer ging zitten. 'Klaar?' Vroeg ze weer.

Damita knikte naar Yani. Ze begreep dat de nek niet kwetsbaar moest zijn. Ze ging naast Yani zitten en keek toe hoe de anderen het deden. Ze hoopte wel een beetje dat Layla het haalde. Ze was wel dapper, en je kon haar veel leren. Na een knik naar Layla om haar succes te wensen, krabde ze de resten droge modder van haar pels.

Kali ging vast klaarzitten om weg te sprintten, maar hij zou niet gaan zonder tegenstander(s). Dus hij wachtte even tot de andere ook klaar gingen staan, of in elk geval, dat íemand klaar ging staan.

Akmir kwam uit het bos en liep een stuk. Uiteindelijk kwam ze aan bij een moeras. In de verte zag ze een paar katten vechten. Vechten dus dan was dat iets waar ze heen wilde. Met haar hoofd nog in de lucht draafde ze naar het groepje. Bij hun aangekomen keek ze even rond. De katten zagen er slecht uit en leken geen stomme mietjes. Ze keek naar een cheetah en liep naar haar toe. "Hallo, is dit een slechte bijeenkomst ofzo?"vroeg ze beleefd maar vals. Een kleine grom ontsnapte en liet zien dat ze geen lief katje was.

Damita keek naar Akmir. Een nieuwe, alweer. Ze liet een lichte grom horen. 'Hoe bedoel je slechte bijeenkomst..' zei ze. 'Baby-praat. Misschien kan je wel meetrainen, als dat mag van Yani.' Ze keek naar Yani. Als die nieuwe niet eens het verschil zag tussen een training en een bijeenkomst... Damita rolde met haar ogen.