Weggelopen en nieuwe plek zoeken

Damita gromde toen ze dacht aan Yani.
Zij hield respect voor haar achterwege, dan kon zij zelf dat net zo goed.
Na een tijdje lopen kwam ze op een open plek uit.
Er lag een dikke boomstam die begroeid was met mos en plantjes.
Hier kon ze wel even blijven.
Ze liep eromheen en ging er toen tegenaan liggen.
Met haar kop leunde ze tegen het hout en sloot even haar ogen.
Ze deed het nooit goed, net zoals vroeger.
Daarom had ze haar familie ook vermoord.
Maar nu was ze alleen, en had geen zin meer in dit leventje.
Wraak.
Misschien dat?
Nee, dan kon ze beter ophoepelen.
Gewoon laten, dat was een beter idee.

Layla liep rustig en zag Damita daar liggen. Ze liep naar haar toe, staarde haar aan en wist niet wat ze moest zeggen. Daarom zei ze maar: 'Hoi...' Layla's haar stem trilde.

Damita keek op.
Ze had al wat gehoord en haar oren had ze gespitst.
'Oh...jij.' zei ze.
Ze rekte zich uit en stond op.
'Wat moet je?' vroeg ze ongeïnteresseerd en keek de welp aan.

'Ik wil je wat vragen ......' Layla zag dat Damita haar niet mocht. 'wil jij me helpen om een echte Claw te worden...' Ze vond het saai in de grot sinds Damita weg was. Met haar erbij was het veel gezelliger. 'je kunt me alles leren. Als je dat tenminste wil!'

Damita keek haar even raar aan.
'Okay... en waarom zou ik dat doen? Ik ben er toch uitgetrapt.'
Ze dacht even na.
'Het is al goed... ik heb toch niets anders te doen nu.'
Damita ging in een wat actievere houding staan.
'Wat moet ik je leren.'

'Alles! Wat je maar weet!' Layla was zo blij dat ze nu les kreeg van Damita. 'Jagen, gemeen doen......... Misschien weet jij waarmee we kunnen beginnen?'

'Hmm... ik denk dat we eerst moeten beginnen bij gemeen doen ja. Goeie. Trek eens je gemeenste kop. En laat daarna je tanden zien.'
Damita keek naar Layla.

Layla deed precies wat Damita wilde dat ze deed. Ze liet haar kleine tandjes zien en keek boos. Alleen dat kon ze dat niet lang volhouden en ging lachen. Ze schaamde zich. Layla stond weer op en deed nu echt goed haar best. 'Is het goed?'

Damita keek streng.
'Probeer het nog eens. Wacht, ik doe wel voor, dan kan je zien dat je niet voor gek staat.'
Haar gezicht vertrok en er kwam een gemene blik in haar ogen.
De scherpe tanden liet ze zien in een gemene grijns.
Toen keek ze weer wat normaler.
'Okay, nu jij weer.'

Layla deed keer op keer haar best. Ze wilde net stoppen, maar probeerde het nog één keer. Ze wilde niet slap overkomen en deed echt precies wat Damita deed. Het lukte!! Layla was zo blij dat ze bij Damita in de armen vloog.

Damita had dit al zo'n beetje verwacht, en hield zich nog net staande.
'Ja, mooi gedaan.'
Damita glimlachte een beetje.
'En nu een andere houding.'
Ze zette Layla's poten wat uit elkaar, staart wat omhoog.
Schouders wat hoger, kop juist weer wat lager.
'Zo.'

(Ondek bij A.U.B NIET!, ik besioneer jullie alleen maar...)


Saar liep langzaam door het woud. Ze zag Layla en Damita en versopte zich in de struiken.

Tevreden keek Damita naar Layla.
'En nu dat gemene koppie.' zei ze.
Ze rook iemand anders, maar negeerde het gewoon.

'Dit voelt best goed. En moet je zo altijd kijken en lopen?' Deze houding en die gemene blik voelde wel goed. Ze had al geleerd hoe je gemeen moest kijken en hoe je houding moest zijn. Wat zal er nu komen?

'Ja het kan altijd... op zich. Ik heb het gewoon zo aangeleerd.'
Damita kon zowat raden wat Layla dacht.
'En nu gaan we jagen. Alhoewel... Yani heeft je denk ik al wat geleerd.'
Ze ging zitten.
'Laten we maar gewoon gaan oefenen. We zien wel wat je al kan. Misschien een groter dier of zo proberen.'
Damita stond weer op en liep richting de savanne.

Layla vond het echt spannend en liep met haar mee.

Damita kwam weer op dezelfde plek terug als eerst.
Ze ging achter de boomstronk zitten.
Ze zou nooit meer die welp helpen, ze kreeg toch maar die Yani weer achter haar aan.
Stom beest...

Jayden kwam laag over de grond aangeslopen.
Hij keek naar de cheeta bij de boomstronk.
Ze kon hem als het goed was niet horen.
Net toen hij dacht dat ie nog dichterbij kon, trapte hij op een takje.

Damita keek als de bliksem achterom. 'Oprotten lynx..' siste ze. Ze keek hem kwaad aan. 'Ik wil even alleen zitten, en daar heb ik geen beestje bij nodig zoals jij.' Ze draaide zich weer om en ging weer comfortabel tegen de stronk aanliggen.

Saar sloop weg.
Naar de grot.. dacht ze grijnzend

Jayden ging eigenwijs zitten.
Hij keek vanuit zijn ooghoeken naar Damita.
Leuk om een cheeta te treiteren... dacht hij.
Hij schoof sneaky wat dichterbij.

Damita zag dat de lynx haar in de gaten hield. Hij probeerde haar ook kwaad te maken, maar rustig dat ze was gaf ze hem een mep. Haar nagels hadden een rood spoor op zijn wang achtergelaten. 'Leuk hea om mij te plagen..' zei ze gemeen en liep een stukje weg.

Niet leuk om een cheeta te treiteren... dacht hij en wreef over zijn wang.
Er zat een beetje bloed op zijn pootje.
Hij bleef maar zitten toen Damita wegging.

Damita grijnsde toen ze de verwarde kop van Jayden zag. 'En mag ik nu de naam weten van deze "dappere" lynx?' vroeg ze. Ze keek hem met een ijzige blik aan. Hopelijk zou hij weggaan, want ze verlangde naar rust, geen gezeur aan d'r kop.

'Jayden...' mompelde hij.
Toen stond hij op en draaide zich om.
'Ik ga wel weg hoor.' zei hij en liep tussen alle bomen door.