Trainen, en testen.

"Doe eens rustig, kan ik het weten dat jullie aan het trainen zijn. Ik zag alleen maar wat vechten"siste ze. Niemand moest haar onderschatten, ze was immers nog niet eens volwassen. Ze keek fel naar de cheetah en liet haar blik naar de andere gaan, die als het goed is yani was en dus waarschijnlijk de gene die dit groepje leidde.

Damita gromde weer zacht. 'Nee, we gaan een bijeenkomst houden, maar niet praten, alleen vechten. Tuurlijk.' zei ze. Ze gaf Akmir een vuile blik. Haar vieze nagels boorden zich in de grond. Ze keek kil hoe Akmir zich op Yani richtte.

Kali keek lichtjes onder de indruk naar Akmir, ze was tenslotte nog jong. 'We zijn slecht, maar niet tegen elkaar nieuwe..' Begon hij droogjes. 'Tegen elke andere troep wel, maar niet tegen elkaar..' Vervolgde hij, toen keek hij naar Yani of wat hij had gezegd goed was geweest.

Ze keek naar de zwarte panter. "De andere groep is zeker met van die slappelingen"zei ze tegen hem. Een valse grijns verscheen op haar gezicht. Van die mietjes zoals die Poema die ze net had gezien haate ze echt, ze waren gewoon nergens goed voor. "Ja dat begrijp ik wel, maar ik haat het als katten denken dat je dommer of minder bent als je klein bent. De meeste welpen zijn zelfs slimmer dan de meeste grote katten. En dan doel ik natuurlijk vooral op de goede, en op die domme poema die ik net ontmoet heb."zei ze tegen hem. "Twee keer in de zelfde prikkelplant lopen, haha wat een komiek"voegde ze er zacht en vals aan toe.

Mira sprong plotseling uit de schaduw van de slijmerige bomen. Ze knikte even eerbiedig naar alle leden en bleef steken bij de twee nieuwelingen. Die had ze nog nooit gezien.
Ze bekeek de 2 aandachtig en keurde ze een beetje, daarna richtte ze zich tot Yani.
"Ben ik te laat?'', vroeg ze aan haar terwijl ze de situatie inschatte.
Het leek op een soort training.

Yani glimlachte naar Mira. 'Neehoor, doe maar gewoon mee.' Zei ze grijnzend, toen keek ze naar Akmir. 'Wat Kali zei klopte, we vechten niet tegen elkaar, en hoeven niet slecht te zijn tegen elkaar, het gaat om het slachtoffer..' Zei ze terwijl ze Akmir bekeek. Ze knikte langzaam goedkeurend. 'Doe maar mee met de test, dan kan ik je zien..' Mompelde ze. Toen keek ze weer naar Mira en Kali, en ook naar Aidan, die er maar een beetje dom bijstond. 'Degene die meedoen moeten klaar gaan staan. 3.. 2.. 1..' Begon ze. 'Gaan!' Schreeuwde ze erachteraan. Ze keek toe naar de Claws.

Mira had een snel reactie voormogen en sprong bijna direct toen Yani Gaan zei in de modder. Ze strapte zo snel mogelijk door de modder heen. Het was zwaar, maar haalbaar voor Mira. Toen ze eindelijk de kant haalde schudde ze snel haar vacht uit en ging verder met de ploetertocht. Ze begon gewaagd aan het drijfzand.

Kali ging meteen achter Mira aan, hij was helaas iets te laat, maar hij had zijn tactiek weer gebruikt, en lag al gauw gelijk aan Mira. Hijgend berijkte hij het stukje harde grond. Hij sprong meteen zo ver mogelijk over het drijfzand heen, en probeerde er zo snel mogelijk doorheen te komen. Shit, hij had nog modder aan zijn poten, het was zwaar, maar zodra hij op het eiland stond was het voorbij. Succesvol ploeterde hij zich erdoorheen, nu spurtte hij op Yani af. Jes, zijn beurt om te vechten, hij keek zijn toekomstige troepleidster strak aan, zonder emotie te tonen. En nu zou hij laten zien dat hij geen watje was, en ook niet iets wat op een watje leek. Grommend en hijgend stond hij tegenover Yani.

Mira probeerde de vreemde Panter nog in te halen. Ze sprintte zo hard als ze kon. Ze gaf echt alles wat ze had. Mira stond naast hem was ze nou iets eerder geweest of was het nu gelijk?
Ze keek Yani aandachtig aan. Hij zou het beslissen.

Yani keek Kali verbaast aan, knap stukje werk. Jammer voor Mira, hij was er nét wat eerder. Hij gíng voor z'n doel, en nu het gevecht nog. Grijnzend staarde ze hem aan. En onverwachts beukte hij hem omver. Ze beet in zijn poot, niet al te hard, want ze moest hem wel een beetje sparen. Grommend keek ze hem in een flits aan.

Kali rukte zich los van Yani en beet haar hard in haar zij. Een luide grom ontsnapte uit zijn keel, en hij beukte haar tegen een boom aan. Hij zorgde dat zijn nek goed beschermd was, hij zou niet dezelfde fout maken als Damita deed. Alleen af en toe was zijn nek toch kwetsbaar, bijvoorbeeld tijdens zijn aanvallen, hij kon niet alles tegelijk. Nu beet hij in háár poot, en was niet van plan los te laten.

Aidan keek droogjes toe, een kille blik stond op zijn gezicht, de volgende ronde moest en zou híj winnen.

Saar kwam net aanlopen en zag dat het gevecht net begonnen was. Het leek er niet op dat Yani er alles voor gaf, maar het was waarschijnlijk een training. Ze keek om haar heen en zag dat ze niet iedereen herkende. Haar blik gleed naar Damita en bleef daarop rusten. Wat de hel deed zij hier...?
Langzaam ging ze rechtop zitten en keek naar Yani.

Wow, Layla keek de hele tijd toe. Wie had er gewonnen? En wanneer moest zij zelf dit een keer doen? En ze keek weer van de een naar de ander en liep naar Saar.

Ze bleef even naar Damita kijken en zag toen dat Layla naar haar toe liep. 'Hoi...' zei Saar tegen Layla.

'Hoi!' Layla vond het vreemd, maar Saar was zo vaak bij haar geweest, dat ze het wel normaal vond. 'Dadelijk gaan wij.' Had Saar er net zoveel zin in als dat ik had?

'Wat gaan wij....?' vroeg Saar dom en keek Layla recht in de ogen aan.

Yani hapte in Kali's snuit, en toen naar zijn nek. Mis. Ze probeerde nog een keer, en dit keer was het wel raak. Na een paar seconden liet ze los. 'Goed gevochten..' Zei ze glimlachend. Ze had er geen moeite voor hoeven doen, maar daarom was ze ook troepleidster. 'Nu jullie nog..!' Zei ze tegen Saar, Aidan, Layla, en Mira. 'Waar is Milo eigenlijk?' Vroeg ze fronsend. Ze haalde haar schouders op en ging zitten. 'Klaar?' Begon ze. '3.. 2.. 1..' Vervolgde ze langzaam. 'Gaan!' Riep ze weer grijnzend.

(Saar & Layla; Parcour staat in mijn onderschrift )

Layla rende naar het modder en bleef staan. Ze durfde niet. Angstig keek ze naar Yani, die boos naar haar keek. Waar bleef Saar? Layla wilde net een stap doen en de modder in gaan, maar deed het niet.

Saar had nog niet omgekeken en Yani zat al af te tellen. Ze had een snelle reactie dus rende ze zo hard als ze kon. Ze rende door de modder alsof haar leven ervanf hing. Ze kneep haar ogen zodat de modder niet in haar ogen zou komen. Ze had vroeger vaker dit soort dingen gedaan.
Ze zag het Eiland in zicht komen en rende zo snel als ze kon terug. Ze had een voorsprong op Aidan, Layla en Mira. Maar het scheelde niet veel of Mira had haar ingehaald.
Hijgend kwam ze bij de kant en keek recht in de ogen van Yani. 'Ik krijg zeker geen pauze..?' zei ze hijgend.
Ze keek naar Layla die daar bleef staan. 'Ik dacht.. dat je...' zei Saar buiten adem.

Layla zag Saar al aan de overkant en kon dat niet toelaten. Ze sprong in de modder en ging zo hard als ze kon naar de overkant. Had ik dat gedaan? Ze keek naar achter en ging over het stukje harde grond, richting het drijfzand.

Ze zag dat Layla de modder in ging. 'Goed zo!' zei Saar 'Rennen!!!'. Ze probeerde Layla aan te moedigen, zodat ze sneller zou rennen.
Ze draaide zich om naar Yani en wachtte op haar reactie.

Yani keek Saar even raar aan. 'Je mag al gaan hoor!' Zei ze luid. Toen keek ze naar Layla, die al een stuk verder was. 'Kom op! Straks kan je haar niet meer inhalen, dat zou een beetje raar zijn, aangezien jij ouder bent..' Mompelde ze droogjes. Ze wachtte tot Saar zou gaan.

Layla ging angstig door het drijfzand. Ze maakte hele kleine bewegingen. Wat was dit zwaar, zeg! Eenmaal aan de andere kant, kon ze moeilijk uit het drijfzand komen. Ze was vies en maakte zichzelf schoon van zand etc. Voordat ze verder ging, keek ze nog even naar de rest. Waar waren die?

Damita keek met een glimlach naar Layla. Het ging haar wel lukken, dat wist ze wel zeker. Het is een sterke welp. Al haar haat voor Layla was verdwenen als sneeuw voor de zon, sinds ze haar om hulp vroeg. 'Layla, je kan het. Nog effe!' schreeuwde ze haar toe. Ze keek toe hoe Layla verder ging.