Simba, the loner

'dat had ik ook' zei SM. ze vond simba aardig, wat zou hij van haar vinden? ze drufde het eigelijk niet te vragen.

Hij glimlachte naar haar en keek weer even vooruit naar de grote uitgestrekte savanne vlaktes. Hij vroeg zich af of hij de andere ooit nog zou zien of zijn moeder.

SM vroeg zich ook veel af, ze zocht naar woorden. wat zou ze zeggen, ze wist niets te vertellen dus wachtte ze.

Hij keek nog een weg. "Zullen we jagen?"vroeg hij vriendelijk aan haar. Na zijn reis en gewoon na een paar dagen niet gegeten te hebben begon zijn buik nu te rommelen. Hij keek rond en probeerde een kudde prooidieren te vinden.

SM knikte 'kan jij jagen?' ze vond het eigelijk best vreemd, mannetjes jagen nooit, teminste... ze stond op en rekte zich uit

"Nou als ik niet kon jagen zou dat een beetje moeilijk zijn he. Als ik al bijna mijn hele leven in een klein groepje heb geleefd waar steeds meer af gingen en ik uiteindelijk helemaal alleen was. Als ik het niet kon was ik nu dood"zei hij vriendelijk tegen haar. Het was waar hoe had hij zich anders opzichzelf of met een klein groepje kunnen redden.

SM stond op 'da's waar' ze sprong van de rots en liep een eindje vooruit en keek toen even over haar schouder 'kom je?' SM glimlachte

Hij glimlachte breed. Met een elegante sprong, sprong hij van de rots af. Hij had wel enorm veel spieren opgebouwd in de tijd dat hij alleen moest zwerven. Hij liep vrolijk naar haar toe en langs haar. Zijn manen wapperde in de wind. Met zijn scherpe leeuwenogen keek hij naar de horizon. Daar stond een groep zebra's en ertussen wat impala's. "Zullen we"vroeg hij vriendelijk.

SM knikte geïntereseerd, simba was een mooie, sterke leeuw. ze liep naar de zeebra's toen ze net verweg genoeg was om niet gezien te worden begon ze te sluipen. ze zocht een zwakkeling in de groep. ze zag een zwangere zeebra en keek van de zeebra naar simba en knikte: die? ze zei niks zodat de kudde haar niet zou horen maar het sein was duidelijk naar simba.

Hij sloop mee en zag haar sein. Hij keek naar de zebra die ze had uitegekozen. Hij bestudeerde haar aandachtig en zag de kans. Hij knikte naar snow als teken dat ze die zouden nemen. Samen slopen ze dichterbij. Wel een stukje van elkaar verwijderd voor meer kans op slagen.

SM zag zijn sein teruh en knikte ook, haar spieren spande zich en ze sloop door hat hoge gras tegen de zachte wind in. de zeebra stond nietsvermoedend te grazen. sommige zeebra's voelde gevaar en werden onrustig. langzaam sloop ze steeds dichterbij.

Langzaam kwamen ze dichterbij. Wanneer ze allebij dicht genoeg op de zebra's waren sprong hij op en begon hard te rennen. De zebra's stormde allemaal tegelijk weg en hij werd even wat verward door de strepen. Maar snel was hij er alweer bij en rende verder. Na een korte maar snelle achtervolging sprong hij op het dier.

zodra de dieren gingen rennen begon SM ook te rennen, ze sneed de zeebra de pas af, sprong en zette haar nagels in het vlees van het dier. de zeebra briesde, SM liet los en rende weer achter de zeebra aan die een scherpe bocht maakte. daardoor kon SM de zeebra weer te pakken krijgen en de zeebra ging neer. onmiddelijk greep ze de nek met haar kaken beet en drukte de strot dicht. ze voelde bloed i haar mond stromen.

Hij hing aan de zebra terwijl Snow hem in zijn nek greep. Na een paar seconden hadden haar sterke kaken het dier gedood en voelde simba hoe het dier slap naar beneden zakte. Hij keek haar aan en likte wat bloed van zijn lippen. "Smakelijk eten"zei hij vriendelijk. Hij wachte even tot zei ook zo ver was en toen begon hij smakelijk te eten. Eerst scheurde de huid weg en toen begon hij aan het vlees. Dit was lekker, zeker omdat hij een tijdje niks gegeten had.

SM liet de nek los en de kop van de zeebra viel met een plof op de grond, zijn ogen staarden nietsziend naar de lucht. SM begon ook te eten, bloed vulde haar mond, de geur van eten drong haar neus binnen, het koele vlees streelde haar lippen.