De Claws trainen.

'Nee Layla, dat konijntje gaat zichzelf niet vermoorden, daar zul je hem toch echt even bij moeten helpen..' Zei Yani kil.
Ze stond op en rekte zich uit, waarna ze naar Milo toe liep.

"Hey sorry dat ik weg was"zei hij

Yani knikte.
'Maakt niet uit.' Zei ze droog waarna ze gaapte.

"WAt is er allemaal gebeurt"zei hij

'Niet zoveel eigenlijk, oefengevechtje met Damita, Saar is Layla aan het trainen.. Maar als het zo doorgaat ga ik het zelf doen..' Yani zuchte en keek kil naar Layla.
'Ze doet moeilijk over een konijntje..'

Saar keek hoofdschuddend naar Layla. Ze stond op en pakte het verwonde konijntje op, en gooide het zonder moeite naar Layla. 'Dood het' zei Saar geïriteerd. Zoveel werk was het ook weer niet, ze snapte alleen niet waarom Layla zo moeilijk deed.
Toen Layla na een tijdje niets deed stond ze op en liep ze naar haar toe. 'Luister, zo moeilijk is het ook weer niet, zet gewoon je nagels in dat beest en leef je er op uit' Zei Saar wat rustiger.
Toen ze nog klein was, deed ze het met plezier, maar blijkbaar vond zij het niet erg leuk.
Ze ging zitten, want dit kon nog lang duren...

'Jullie bedoelen het dus zo!':zei Layla. Ze pakte het konijntje beet en zette er hard haar kleine nageltjes in. Op een gegeven moment stribbelde het konijntje niet meer tegen.
Had ik dat gedaan? Vroeg ze bij zichzelf af.

Layla had een knorrige maag van al dat rennen en zei: 'Ik heb honger! Wanneer gaan we eten?'

'Dat konijntje is ook eten Layla, eet smakelijk dus.' Zei Yani droogjes.
Ze wilde wel weten hoe Layla daarmee om zou gaan.

Damita lachte zacht.
Wat moesten ze nou met een watje bij The Claws?

Yani zag wat Damita dacht, en gromde naar haar.
'Dit welpje kan slechter worden dan jij Damita..'

Saar moest daarom lachen. 'Dat zie ik al voor me'
Maar er kon veel gebeuren met Layla als ze haar als een echte claw zouden opvoeden.
Ze keek naar Layla. 'Eet smakelijk'

'Dank je.': zei ze. Ze wilde net gaan eten toen ze een paar vlindertjes zag vliegen. Layla wilde erachter aan gaan, maar ze zag dat de anderen dat niet wilde. Bij het konijntje, dat dood was, trok ze de huid eraf en at het vlees op.
'Het is eigenlijk best lekker. Willen jullie ook wat?': vroeg ze.

'Nee, het is voor jou Layla.' Yani grijnsde naar Layla.
Het zou echt nog wel wat worden met haar.

'Oké.' Ze at hem helemaal op en het was lekker! 'Zullen we weer naar huis gaan?':vroeg ze aan Yani. Ze was deze plek nu wel zat én ze was moe.

'Gaan jullie maar naar de grot.. Ik ga even jagen.' Yani grijnsde.
Ze keek nog even droog om en liep weg.

Saar liep met de rest mee, op naar de grot.