Smerige poten

Damita liep door het moeras.
Haar poten zompend in de modder.
Ze ging ergens op een grote steen zitten en dacht na waar Yani naartoe zou zijn gegaan.
Ze wilde haar spreken.

Yani had een kat geroken, in háár gebied.
Aangekomen bij het moeras bleef ze staan.
Nee.
Dit meen je niet.
Niet die kat van eerder, in háár territorium.
Ze stapte naar voren.
'Wat moet je?' Snauwde ze, aangezien het beest in haar gebied zat.

(ja dat meen ik wel XD)

Damita keek rustig naar Yani.
'Hai.' zei ze droog.
'Ik neem aan dat je me hier niet wil hebben.. maar ik wil je wat vragen.'

Milo hield zich op de achtergrond.
Hij luisterde naar het gesprek maar zei niks.
Je kon hem onmogelijk zien.

Yani zuchtte en ging zitten.
Als ze niet zo was zoals ze was had ze haar allang aangevallen.
'Vertel op, en maak dan dat je wegkomt.' Zei ze droogjes.

Damita keek haar met haar zwart-omrande ogen.
'Ik wil graag bij The Claws..' zei ze.
Ze keek daarna om zich heen.
Ze rook en voelde een ander.
Maar toch focuste ze zich weer op Yani.

Yani rook ook een bekende geur.
'Milo, kom maar tevoorschijn hoor.' Riep ze zonder om te kijken.
'Volgende keer uit de wind gaan zitten.' Zei ze grijnzend.
Ze keek weer naar Damita.
'Ik weet niet wat ik nu moet denken. Eerst gedroeg je je niet, maar toch.. Ik geef je één kans, je krijgt een proeftijd. Als je die verpest, heb je pech!' Zei Yani grijnzend.
'Je bent dus wel welkom in de troepgrot.' Vervolgde ze nog even kort.

Milo doemde op.
Hij keek damita aan en dan yani.
Hij toonde zij respect door luisteren.n

'Wat zal ik moeten doen?' vroeg Damita.
Ze veegde een poot af aan de steen waar ze eerst op zar.
Er bleef nu een zwarte veeg achter op de steen.

'Niet één ding doen, ik merk wel of je geschikt bent.' Zei Yani droogjes.
'Kom, dan gaan we naar de troepgrot.' Zei ze terwijl ze hen meewenkte.

Milo liep naar de grot.

'Okay..' zei Damita en ging achter Yani aan.
Ze zou haar laten zien dat ze wel slecht was.