Sluw door het woud

Viva liep behoedzaam rond, af en toe ontsnapte een licht blaazend geluid uit haar mond, gecamoufleerd door haar zwarte vacht en de schaduw in dit bos, was ze de beste jager hier. Nooit was ze bang geweest, en dat was ze oiok niet van plan, ze hoorde geschfreeuw, haar pas versnelde, niet zoals haar ademhaling, totdat ze bij de plek kwam.

Saar keek viva grijnsend aan. Het geschreeuw werkte.
Langzaam liep ze naar Viva.
'Wie ben jij?' vroeg ze licht grommend.
Ze liep grommend een rondje om haar heen.
'Nou?'

"Hmm...vele noemen me de zwarte nacht, maar voor jouw heet ik Viva" gromde ze en liep met steeds snellere passen op Saar af.

Saar zag wat Viva van plan was.
Ze verroerde zich niet.
'Viva.. hè?' zei Saar wat rustiger.
'Heb je er ooit aan gedacht om bij de Claws te komen?' stelde Saar voor.
Ze zag wel wat in Viva.

Grommend kwam Yani uit de struiken.
'Wat dóe je Saar?' Vroeg ze pissig.
'Ik dacht dat jij wel hersens had..'
'Ga je nou iedere kat met een grote mond aanbieden bij de Claws te komen?' Vervolgde ze terwijl ze van Saar naar Viva keek.
'Al zou ze misschien best goed zijn..' Vervolgde Yani langzaam.

'Ik heb hersens, en nee dat doe ik niet bij iedereen' zei Saar licht geïriteerd.
Ze keek van Viva naar Yani.
'En..?' vroeg ze aan Yani.
'Wat vind je ervan?' Vroeg Saar aan Viva.

'Écht?' Vroeg Yani nep-verbaast.
Ze ging liggen.
'En wat?' Vroeg ze gapend.
'Kom mee Saar, waarschijnlijk wil ze niet eens.' Zei Yani terwijl ze wel wist dat dat waarschijnlijk niet zo zou zijn.

'Ja!' schreeuwde ze in Yani's oor.
Ze keek nog naar Viva die niets zei.
'Ik hoor nog van je' zei Saar tegen Viva.
Ze hielp Yani met opstaan en liep toen samen met haar weg.

Viva keek hun aan en zei "bewijs eerst maar ens hoe slecht jullie zijn, dan zal ik erover denken"toen liep ze weg.