Wat een pijn!

Layla was een beetje in de war. Ze had zin om ergens lekker haar tanden in te zetten. In een gazelle, bijvoorbeeld. Er stond een groepje gazellen verderop. Eén van de gazellen was een jonkie, en die kon Layla dus makkelijk gaan vangen. Net op het moment dat ze wilde springen naar een van de gazellen, deed haar huid op haar buik zeer. Ze wilde opstaan en viel weer. Layla bleef maar zo liggen en als de pijn dadelijk zou zakken, zou ze weer verder gaan met jagen.

Galeno had zin om te gaan jagen, en hij kon het niet geloven! Hij zag Layla! Alleen wat deed zij daar nou, liggen op de grond, terwijl ze zo een gazelle kon doden? En meteen wist hij dat er iets goed fout was. Hij sloop over de grond richting haar toe. 'Wat is er?'

'Wat doe jij hier?' Au, weer deed haar huid pijn. Ze durfde niet te kijken wat haar mankeerde. Haar poten kwamen van haar buik af en ze zag bloed. Hoe kon dit? Ze was toch nergens tegen aan gekomen of verwond door iemand?

Galeno zag een wond op Layla's buik. 'Wat heb jij gedaan?' Hij zag aan haar gezicht dat zij het niet wist. 'Heb je echt niets verkeerds gedaan of zo?' Hij pakte een blad (die aan zijn poot bleef hangen) en legde dat op de wond. 'Kom zullen we gaan?'

'Nee, ik wil een gazelle doden en opeten!' Layla keek bang naar haar wond. Hoe kwam dat nou? Oh ja, nu wist ze het weer. Toen ze wilde springen, kwam haar buik tegen de grond aan en dat had ervoor gezorgd dat ze nu een wondje had. Ze probeerde de wond een beetje schoon te likken. Layla keek naar Galeno. 'Maar wat doe je hier, eigenlijk?'

'Ik wilde gaan jagen en onderweg zag ik jou liggen. Dus kwam ik naar jou toe.' Bezorgd keek hij naar Layla. Hij zag dat de wond al bijna schoon gelikt was en zei: 'Zullen we dan gaan jagen? We kunnen niet altijd hier blijven liggen! Tenminste als jij dat natuurlijk kan, met die GROTE wond van je.' Hij lachte.

'Haha, leuk hoor!' Die wond deed wel pijn, maar ze wilde dat niet laten merken. 'Zullen we dan maar?' Ze stond voorzichtig op en probeerde de pijn te negeren. 'Kom dan!' Ze wiled niet nog langer wachten. 'Ik ga wel via de rechterkant. Ga jij via de linkerkant?' Langzaam probeerde ze te sluipen over de grond, naar een plek waar ze de gazellen goed kon zien. Welke zou ze pakken?

Galeno deed wat Layla zei. Hij ging via de linkerkant. De jongste gazelle was het makkelijkst te pakken. Hij kon hem niet vinden, want de gazelle werd beschermd door zijn familie. Even keek hij nog naar Layla, om te kijken of alles goed ging. Daarna zette hij zich af en rende naar het groepje gazelle toe.

Dit was het teken waarop Layla wachtte. Snel sprong ze ook naar het groepje toe. Alleen dan naar het jonkie. Ze liet haar tanden zien aan de "beschermer" van de groep. En vocht met hem. Hij was alleen wat te sterk. Maar Layla kwam steeds dichterbij het jonkie, terwijl ze vocht. Snel haalde ze met haar poot het jonkie open. En de gazelle met wie zij vocht, werd boos en vocht nog harder.

Galeno vocht met een gazelle en die had hij gedood. Toen keek hij naar Layla en ging haar helpen. Het jonkie was toch al opengehaald en dat hoefde hij toch niet meer te doen. Samen met Layla vocht hij met de reuze gazelle. De rest van de groep was er niet meer, althans dat dacht hij. Er kwamen nog een paar gazellen aan en die gingen hem helpen.

Layla zag de gazellen die erbij waren gekomen (4 nieuwe gazellen). Het waren er zoveel. Hoe konden Galeno en zij dat aan? Terwijl ze met 2 gazellen vocht, voelde ze de pijn bij haar buik. Die wond ook! Waarom was ze zo onvoorzichtig geweest? Ze zakte in. De gazellen kwamen naar haar toe en probeerde haar op te tillen met hun hoorns,

Nee, dit liet Galeno niet gebeuren. Snel krabbelde hij 2 gazellen in hun keel en beet er daarna nog flink oplos. Die waren dood, nu nog die andere 3. Hij rende naar de gazelle die met zijn hoorns in Layla probeerde te prikken. Galeno zat op zijn rug en krabbelde er flink oplos. De andere 2 gazellen werden teruggeroepen door hun groep. 'Gaat het met je?'

Layla had nu niet alleen pijn aan haar wond van haar buik, maar nu ook aan de wonden die de gazellen hadden veroorzaakt. Voorzichtig probeerde ze de wonden schoon te likken. Ze was alleen zo moe dat het niet echt lukte. 'Kun je me helpen?' Vroeg ze. Ze deed haar best om niet bang te klinken.

'Natuurlijk.' Ook hij begon de wonden voorzichtig schoon te maken. Hij had dit nog nooit gedaan. 'Gaat het wel met je?' Hij keek om zich heen. 'We hebben in elk geval genoeg eten.' Ze hadden zoveel gazellen dood gemaakt, dat het meer dan genoeg was voor een feestmaal voor 20 beesten.

Ja, ze hadden inderdaad wel genoeg te eten. Ze probeerde op te staan. Maar viel weer. 'Ik denk dat ik hier moet blijven. Even wat uitrusten en daarna ga ik gewoon weer naar het meer.' Ze keek Galeno aan. Het leek wel of ze zich aangetrokken voelde tot hem. 'Blijf je dan ook bij mij?'

Galeno wist dat het 's nachts best gevaarlijk kan zijn. 'Ja, ik blijf bij je.' Hij liep wat rond en keek de hele tijd of het wel goed ging met Layla. 'Weet je, we kennen elkaar pas 2 dagen en eigenlijk kennen we elkaar niet echt. Zal ik wat over mezelf vertellen?' Zo begon Galeno te vertellen over zijn verleden, wat hij ging doen en wat hij allemaal had gedaan. 'En jij?'

Layla had geluisterd naar de verhalen die Galeno had verteld. 'Je hebt veel meegemaakt. Ben je daarom zoveel alleen?' Ze zag dat ze een gevoelig puntje bij hem had geraakt. 'Zal ik ook wat over mezelf vertellen, aangezien ik nu zoveel weet van jou?' En zo wisten Galeno en Layla meer van elkaar af.

'Hoe gaat het met je?' Alweer werd Galeno eerder wakker dan Layla. Nou eerder wakker? Hij kon geen oog dichtdoen en had de hele tijd op wacht gestaan.
Hij had een groot stuk vlees en at dat. 'Hier neem ook maar.' Met en glimlach op zijn gezicht keek hij rond. Hier gebeurde nooit wat. Het was hier altijd saai, tenzij een beest honger had.

'Dank je.' Ze at het vlees gulzig op. 'Bedankt dat je bij me bleef.' Layla zat dan wel in de Claws, maar ze deed wel aardig tegen hem. Ze wist dat ze slecht hoorde te zijn, maar aangezien hier verder geen één Claw was, deed ze gewoon aardig tegen Galeno. En hij hoefde ook niet te weten dat ze in die groep zat.

'Zo...' Galeno stond op. 'Kan je opstaan? Probeer het.' Hij gooide het overige vlees weg en ging bij Layla staan. 'Kom op, we gaan!'

Layla wilde nog niet gaan, maar er was hier niets anders te doen. Dus probeerde ze omhoog te komen. De wonden deden zeer, maar Galeno hielp haar om te gaan staan. Layla voelde dat Galeno haar goed vasthield, ze vond het wel prettig en volgde hem.

'Kom, we gaan.' Hij hield Layla heel goed vast en liep weg van de savanne. Hij was van plan om terug te gaan naar waar ze elkaar hadden ontmoet.