Mensen kijken.

Yani kwam stilletjes aangeslopen en stopte achter wat struiken.
De tweevoeters waren heel actief bezig.
Er was vuur, en ze dansten op het geluid van grote, holle, met huid bedekten dingen.
Trommels.
Één persoon sloeg iedere keer, op de had dat gespannen zat over de trommels zelf, en maakte rare geluiden.
Hij zong.

Milo kwam geruisloos naast yani zitten.
Hij bekeek de tweevoetjes raar.

Damita zuchtte.
Dat geluid, dat was vreselijk.
's Avonds luisterde ze liever naar de geluiden uit het woud als ze in een boom lag.
Ze begon te watertanden.
Toen ze naar Yani keek vroeg ze: 'Mogen we zo?'

'Ja.. Zo.' Mompelde Yani droog.
Ze keek Milo aan, en moest grinniken.
'3.. 2.. 1.. Ja! Ga maar!' Zei ze zacht als startteken.

Milo hadeen grote sterke man in het oog.
Hij snelde op hem af en beet in de man zijn buik.

Zo snel als de wind stormde Damita op de mensen af, die als beesten in een hoek werden gedreven.
Sluw keek ze hen aan en haalde toen uit naar een vrouw.
De vrouw gilde.
Ze beet in het been en sleepte haar in de bosjes.

Milo had de man dood gebeten.
Hij vervolgde zijn tocht.
Hij zag een hoogzwangere vrouw in een hoekje zitten van schrik.
Hij snelde op haar af en beet in de hartstreek.

Damita beet zo hard door, dat ze het bot van het been voelde tegen haar tanden.
Daarna richtte ze zich op de nek en hapte genadeloos erin.
Ze hield haar kaken stevig op elkaar.
Ze hoorde hoe het gekerm van de vrouw langzaam wegstierf.

Yani had zelf 2 slachtoffers geselecteerd.
Mensen waren zo makkelijk.. Behalve als ze er wapens bij pakte.
Ze dreef ze een hut in, en ging er zelf achteraan.
Het waren 2 volwassenen.
De een, een vrouwtje, beet ze in haar zij.
Het mannetje begon haar te slaan, en die beet ze in zijn nek.
Hij was op slag dood.
Daarna vermoordde ze het vrouwtje nog even, en sleepte ze tevreden mee de struiken in.
'Goede vangst!' Mompelde ze tevreden.

Milo sleepte de man en de vrouw mee naar de anderen.

Damita liet de vrouw liggen zodat ze die later mee kon nemen.
Ze rende achter een paar gillende kinderen aan.
Met een grote sprong belandde ze bovenop hen en krabde hun rug open.
Ze gilden.
Daarna hapte ze in hun nek.
Ze voelde hoe het bloed uit hun nek langs haar kin droop.

Milo heropende de vangst.
Hij sprong op een man en beet hem in de nek.

Damita keek naar Milo.
Hij had al goede vangsten.
Ze sleepte de 3 kinderen naar hetzelfde bosje als de vrouw die ze net had doodgebeten.
Daarna keek ze of er nog meer mensen buiten liepen, want de meesten zaten in een hut.
Niet echt iemand.
Ze sloop geruisloos langs de hutten.
Bij eentje sprong ze door het raampje en viel de mensen aan.

Hij liet zijn vangst even liggen.
Hij liep naar een hut.
Hij sprong op het dak van stro.
Hij zakte er door.
Toen hij binnen was.
Viel hij de mensen aan.
Er zaten er ongeveer 10.
Vijf van de tien waren dood .
De rest liep naar buiten.
Hij sleepte er al 2 naar de struik.
Ook zijn andere slachtoffers sleepte hij naar het struikje.

De groep mensen die ernstig verwond en dood waren, probeerde Damita uit de hut te krijgen.
Soms sleepte ze er een paar mee, maar anderen probeerde ze ook weg te rollen.
Op een gegeven moment zette ze haar kop en schouders eronder en tilde er een paar tegelijk over haar rug naar de bosjes.
Zo, ze hadden nu bijna een heel dorp uitgeroeid.
Genoeg eten voor een maand.

"Dit is genoeg"zei hij

(Ik ga, doeg)

Damita keek naar haar vangst.
Dat waren er wel wat.
Tevreden begon ze van de tweevoeters te eten.
Met haar scherpe tanden scheurde ze de pezen gewoon door.

(ciao)
Milo deed het zelfde.

(Toedels!(Ik ga ook))
Yani deed Milo na en deed daarna Damita na.
Ze deed na hoe Milo Damita nadeed.

"Yani!"riep Viva nadat ze naast hun stond en zei "ik wil er best bij".
Ze keek naar de tweevoeter en begon er even van te eten, maar spuugde het toen weer uit.

Yani keek even lichtjes fronsend naar Viva.
'Ja, is goed hoor..' Mompelde ze onnadenkend.
'Ook jij krijgt dan een proeftijd.'

Taika lag in de struiken.
Ze keek naar het viertal van de 'mensen' eten.
Die hebben veel gevangen dacht Taika.
Ze wou weg lopen tot ze over een wortel van een boom struikelde.
Sh*t.. Sh*t... dacht Taika.
Ze was bijna geruisloos weg gegaan tot die wortel het verpestte.
Ze zag dat hun naar haar om keken.

Yani liep rustig weg, met nog een half mens in haar bek.

Taika keek nieuwsgierig naar Yani die weg liep.
Ze keek naar de rest en verdween in de bossen.
Ze begon honger te krijgen... hopenlijk vond ze iets dat ze kon vangen.

Viva keek om naar Taik, het was een kleine kitten, ze grijnsde en liep op Taika af "zo kleintje, je dacht ons te besluipen hé ?".